کد مطلب:212805 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:38

خلقت پرندگان
فكر كن مفضل، در ساختمان بدن پرندگان كه چون باید در هوا پرواز كنند آن ها را سبك آفریده، و به جای چهار دست و پا كه به سایر حیوانات عطا فرموده، دو پا به آن ها داده، و سینه شان را باریك خلق فرموده تا بتوانند هوا را بشكافند. نیز پرهای محكم در بال ها و دم پرنده تعبیه نموده تا بتواند به وسیله آن ها پرواز كند. و چون باید طعمه خود را از دانه یا گوشت فراهم نماید و بدون جویدن آن ها را فروبرد، دندان به آن عطا نفرموده، و به جای دندان نوك محكمی به آن داده تا طعمه خود را بردارد و از برچیدن دانه پاره نشود و از دریدن گوشت نشكند. و چون دندان ندارد كه گوشت و دانه را بجود، حرارت زیادی در دستگاه هاضمه آن قرار داده كه بتواند خوراكی ها را در زمان كمی هضم كند. و نیز این پرندگان مثل سایر حیوانات آبستن نمی شوند، برای آن كه اگر آبستن می شدند سنگین می گردیدند و نمی توانستند در هوا پرواز كنند، بلكه تخم می گذارند.

مرغی كه همیشه در هوا پرواز می كند برای آن كه بچه پیدا كند، یك هفته، و بعضی دو یا سه هفته، روی تخم می خوابد و آن را زیر پر و بال خود می گیرد تا جوجه برمی آورد. چون جوجه از تخم بیرون آمد باد در دهان جوجه می دمد تا چینه دانش گشاده شود و بتواند غذا بخورد، پس از آن غذا در چینه دان خود جمع كند، و بعد از آن برای بچه خود برگرداند؟ برای چه تحمل این مشقت را می كند؟ آیا مثل آدمی، از فرزند خود نفعی در نظر دارد كه در پیری از او دستگیری كند، و مایه عزت او شود، و نام او را باقی بگذارد؟ یا شعور آن را دارد كه برای باقی ماندن نسل خویش این زحمات را متحمل گردد؟ آیا جز این است كه خداوند، از روی لطف، این حیوان را وادار كرده است كه با این علاقه بچه های خود را تربیت كند تا نسلش باقی ماند و نوع او از بین نرود؟